Dzień porodu zbliża się z każdym dniem.

Co dzieje się z matką w 38 tygodniu ciąży?

Kobieta powinna w tym czasie dużo odpoczywać i zbierać siły przed wydaniem na świat dziecka.Jednocześnie powinna być przygotowana psychicznie i fizycznie, że rozwiązanie może rozpocząć się w każdej chwili. Mimo to nie powinna cały czas siedzieć w domu niecierpliwie czekając aż odejdą jej wody płodowe. Powinna prowadzić normalny tryb życia, na jaki pozwala jej ciąża.

Trzydziesty ósmy tydzień ciąży to czas, w którym kobieta odczuwa coraz intensywniejsze skurcze Braxtona-Hicksa. Niejednokrotnie mogą one zmylić kobietę i skłonić ją ku stwierdzeniu, że moment porodu właśnie nadszedł. Aby jednak trafnie odróżnić je od skurczów porodowych, w czasie trwania skurczów Braxtona-Hicksa, należy zmienić pozycję. Jeśli skurcz mija, wiadomo, że to jeszcze nie ten czas. Jeśli natomiast skurcz nie ustępuje, a dodatkowo z upływem czasu staje się coraz bardziej bolesny, można podejrzewać, że to początek porodu.

Objawy, które odczuwa matka są podobne do tych z poprzednich tygodni jednak brzuch matki przestaje już rosnąć. Mimo zmęczenia ciążą i długą niewygodą kobieta powinna starać się zachowywać pozytywne nastawienie, ponieważ dziecko odczuwa emocje razem z nią. Dzieje się tak, ponieważ podczas odczuwania konkretnych emocji do organizmy wydzielane są hormony, które przenikają do dziecka znajdującego się w ciele matki.

Przed rozpoczęciem porodu odchodzi czop płodowy, który zabezpieczał środowisko wewnętrzne macicy przed infekcjami. Rozpoznamy je po pojawieniu się krwistej wydzieliny. Po kilku godzinach lub kilku dniach, co zależy indywidualnie od każdej kobiety, dochodzi do rozpoczęcia akcji porodowej. Ponieważ poród w granicach normy może rozpocząć się już w 37 tygodniu ciąży odejście czopu może zdarzyć się właśnie teraz.

Co się dzieje z dzieckiem w 38 tygodniu ciąży?

Dziecko cały czas rośnie – mierzy już ponad 3 kg i ma ok. 48 cm długości. Otacza je litr wód płodowych oraz łożysko, które waży nawet do 1 kilograma i ma 15 centymetrów średnicy.

Dziecko jest już doskonale rozwinięte i gotowe do życia poza ciałem swojej mamy. Dziecko ma bardzo mało miejsca, dlatego jego aktywność jest już bardzo niewielka.

Dziecko ułożone jest już w pozycji główkowej. Nóżki i rączki są podkurczone, a ono samo przyjmuje pozycję embrionalną.