Objawy skręconej kostki
Przy skręceniu zazwyczaj odczuwalny jest ból, silny i ostry, który lokalizuje się po jednej stronie stawu. Można zaobserwować krwiaki, siniaki i obrzęk otaczający bolące miejsce. Staw jest niestabilny a także mniejsza jest jego ruchomość, staje się również tkliwy.
Leczenie skręcenia kostki
Skręcona kostka zazwyczaj leczona jest zachowawczo. W dużej mierze dochodzenie do sprawności opiera się na fizjoterapii. W fazie ostrej celem terapii jest zmniejszenie dolegliwości bólowych oraz obrzęków. W tym celu wykorzystuje się ortezy, które usztywniają bolesne miejsce, a także leki przeciwbólowe. Jeśli jest to lekkie skręcenie, często wystarczają zimne okłady oraz odciążanie stopy. W większości przypadków konieczna jest jednak rehabilitacja, a także stosowanie leków przeciwbólowych i przeciwzapalnych bezpośrednio po wystąpieniu urazu. Często również wprowadza się leki zmniejszające krzepliwość – zwłaszcza, gdy uszkodzeniu uległa torebka stawowa.
Rehabilitacja przy skręconej kostce
Rehabilitacja po skręconej kostce musi być dostosowana do stopnia urazu, jaki nastąpił. Skręcenie stawu skokowego prowadzi do uszkodzenia receptorów czucia, znajdujących się w więzadłach, co skutkuje niestabilnością stawu. W przypadku skręcenia I-stopnia, w którym występuje jedynie naciągnięcie więzadeł, niewielki ból i obrzęk, zwykle zabiegi rehabilitacyjne można wdrożyć od razu. W przypadku urazów drugiego i trzeciego stopnia pierwszy etap powinien obejmować przede wszystkim ochronę, odpoczynek, a także zimne okłady i stabilizację. Na tym etapie można zastosować zabiegi fizykoterapeutyczne, takie jak laser wysokoenergetyczny, krioterapia, elektroterapię, oraz kinesiotaping, które nie tylko przyśpieszą gojenie się tkanek, ale zadziałają również przeciwbólowo.
Wprowadzana rehabilitacja powinna skupiać się przede wszystkim na mobilizacji tkanek miękkich i zwiększeniu zakresu ruchomości stawu oraz odzyskaniu propriocepcji (czucia głębokiego). Istotne jest, by mięśnie i więzadła zaczęły sprawnie reagować, a także zyskały większą stabilizację. Wykonywany ruch na pierwszym etapie nie powinien powodować bolesności.
Na drugim etapie bardzo istotne jest dążenie do poprawy siły mięśniowej oraz większej elastyczności rehabilitowanego stawu. W fazie powrotu do zdrowia warto wprowadzić trening funkcjonalny, również hybrydowy, który pozwoli na połączenie jednostek wytrzymałościowych z oporowymi.
Dlaczego nie warto rezygnować z rehabilitacji skręconej kostki?
Wiele osób ignoruje zalecenia lekarskie i rezygnuje z rehabilitacji, co jednak nie jest dobrym krokiem i może mieć bardzo negatywne konsekwencje w przyszłości. Może prowadzić do przewlekłej niestabilności stawu skokowego, zwłaszcza jeśli dojdzie do nieprawidłowego zrośnięcia tkanek. Przy występującej niestabilności uraz kostki może się powtarzać, a w następstwie skutkować wystąpieniem stanu zwyrodnieniowego, który wymagać może interwencji chirurgicznej.
