Czym jest przepuklina pępkowa?
W czasie życia wewnątrzmacicznego płód jest połączony z organizmem matki przez łożysko, do którego jest przyczepiony pępowiną. Składa się ona z trzech naczyń krwionośnych ‒ dwóch tętnic i żyły, które wychodzą z jamy brzusznej płodu przez pierścień pępkowy. W czasie ciąży jelito dziecka intensywnie się rozwija i nie mieści się w brzuchu. Wychodzi wówczas przez otwarty pierścień pępkowy. Wraz z postępującym rozwojem płodu, miejsca w jamie brzusznej jest coraz więcej, jelito stopniowo wraca na swoje miejsce, pierścień się zmniejsza i zamyka.
Przepuklina pępkowa to przemieszczenie tkanek jamy brzusznej przez otwarty pierścień pępkowy na zewnątrz. Występuje stosunkowo często, ponieważ dotyczy aż 1 na 6 noworodków. Nie znamy dokładnej przyczyny jej występowania, ale prawdopodobnie dochodzi do jej powstania przez zaburzenie lub zatrzymanie procesu zamykania pierścienia pępkowego. Zatem zdecydowanie bardziej narażone na występowanie przepukliny pępkowej będą dzieci urodzone przedwcześnie.
Metody leczenia przepukliny pępkowej
Przepuklina pępkowa jest przeważnie rozpoznawana już na oddziale noworodkowym, chociaż nie zawsze. Lekarz neonatolog wytłumaczy wówczas rodzicom, jak należy dalej postępować z noworodkiem. Znaczna większość, bo aż 85-90% przepuklin, ulegnie samoistnemu wyleczeniu do 5 roku życia. Decyzję o podjęciu leczenia podejmuje się, gdy przepuklina jest duża, nie ustąpi do 5 urodzin bądź dojdzie do jej uwięźnięcia. Uwięźnięcie możemy podejrzewać, gdy przepuklina jest twarda, napięta, bolesna i czerwona, a dziecko ‒ wyjątkowo drażliwe. Jest to stan wymagający szybkiej interwencji lekarskiej i należy się wówczas udać do pediatrycznej izby przyjęć. Leczeniem przepukliny pępkowej, zarówno w trybie planowym, jak i nagłym, zajmuje się chirurg dziecięcy.
Rola chirurga dziecięcego w leczeniu przepukliny pępkowej
Niezależnie od tego, jak prezentuje się przepuklina, niewątpliwie warto udać się z dzieckiem na konsultację do chirurga dziecięcego. Taka wizyta, jak również wizyty u innych lekarzy, są dla dziecka dużym stresem. Ze starszym dzieckiem warto otwarcie porozmawiać, wytłumaczyć, na czym będzie polegała konsultacja lekarska. Dzieci są zwierciadłem swoich rodziców, zatem jeśli rodzic pozostanie spokojny, wówczas jest większa szansa, że również dziecko będzie bardziej opanowane.
W czasie wizyty u chirurga dziecięcego lekarz porozmawia z rodzicem oraz zbada dziecko palpacyjnie. Ważnym elementem badania będzie również przedstawienie chirurgowi dotychczasowej dokumentacji medycznej, którą warto wziąć ze sobą na wizytę. Na podstawie zebranych informacji, lekarz będzie miał możliwość zdecydować o tym, czy konieczne będzie leczenie operacyjne, czy wystarczy dalsza czujna obserwacja.
