Terapia bólu przewlekłego

terapia-bolu-przewleklego-870x400

Ból przewlekły to doznanie, które dotyka ciało, psychikę i negatywnie wpływa na relacje człowieka z otoczeniem, rodziną oraz na karierę zawodową. Nie leczony ból sam staje się chorobą. Obecnie dysponujemy wieloma metodami, które skutecznie leczą ból chroniczny. Terapia obejmuje ciało i psychikę – to wyzwanie dla interdyscyplinarnego zespołu specjalistów.

Z uwagi na specyfikę zjawiska, jakim jest ból przewlekły, miejscem właściwym do terapii tych dolegliwości jest poradnia leczenia bólu. Lekarz pierwszego kontaktu lub nawet lekarz specjalista nie zawsze dysponują odpowiednimi kwalifikacjami i uprawnieniami do przepisywania określonych leków przeciwbólowych lub kierowania na zabiegi terapeutyczne. Poradnia bólu jest miejscem, gdzie pacjent nie tylko otrzyma recepty na leki przeciwbólowe. Tu chory może też porozmawiać z lekarzem o swoim cierpieniu. Otrzyma również wskazówki, jak ma sobie radzić z bólem.

Metody leczenia bólu przewlekłego

Do leczenia bólu przewlekłego powinno się podchodzić kompleksowo, czyli znosić nie tylko same dolegliwości bólowe, ale również łagodzić objawy towarzyszące. Celem terapii jest bowiem poprawa komfortu życia chorego poprzez wykorzystanie metod nieinwazyjnych i inwazyjnych. Kluczowe znaczenie dla odniesienia sukcesu ma określenie stopnia nasilenia bólu i jego przyczyny. Dopiero w oparciu o te informacje można trafnie dobrać leki przeciwbólowe lub zabiegi terapeutyczne.

Farmakoterapia – leki można podawać doustne (tabletki przeciwbólowe) lub przezskórnie (maść przeciwbólowa, plastry przeciwbólowe). Dobiera się je według tzw. drabiny analgetycznej, czyli schematu stosowania leków przeciwbólowych o różnej sile działania, na której najniższym, pierwszym szczeblu znajdują się środki z grupy niesteroidowych leków przeciwzapalnych, na drugim – słabe opioidy, a na trzecim – silne opioidy. Tabletki przeciwbólowe w ciąży i w okresie karmienia piersią są – o ile to możliwe – zastępowane metodami niefarmakologicznymi znoszącymi ból. Jeśli zachodzi taka potrzeba, np. w leczeniu bólu neuropatycznego (będącego skutkiem zniszczenia struktur nerwowych), środki przeciwbólowe wspomagane są lekami przeciwdepresyjnymi, przeciwdrgawkowymi czy modyfikującymi reakcję zapalną. W ten sposób uzyskuje się wpływ także na mechanizmy pojawiania się i odczuwania bólu: fizyczne i psychiczne. Wskazaniem są tu przewlekłe bóle głowy, ból kręgosłupa przed lub po operacji, zaawansowana choroba nowotworowa powodująca np. ból kości.

Zabiegi powodujące czasową lub stałą przerwę w przekazywaniu informacji bólowej do ośrodkowego układu nerwowego, takie jak:

  • Blokady (diagnostyczne, prognostyczne, terapeutyczne), czyli znieczulenia nerwów obwodowych poprzez podanie leku miejscowo znieczulającego w bezpośrednie sąsiedztwo pni, splotów nerwowych i nerwów. W ten sposób nie tylko znosi się miejscowo odczuwanie bólu, ale także redukuje odczyn zapalny i usuwa skurcze pourazowe, przykurcze mięśni i dysfunkcje naczynioruchowe, co ułatwia prowadzenie fizjoterapii.
  • Termolezja – polega na zniszczeniu struktur nerwowych metodą termokoagulacji z wykorzystaniem prądu elektrycznego o wysokiej częstotliwości. Wskazaniem do jej zastosowania jest na przykład przewlekły ból pleców spowodowany zwyrodnieniami, neuralgia nerwu trójdzielnego czy rwa kulszowa.
  • Neuroliza – polega na zniszczeniu włókien nerwowych przez miejscowe podanie np. alkoholu etylowego, glicerolu czy fenylu. Metodę stosuje się do znoszenia bólu, którego nie da się zredukować żadnym innym sposobem w chorobie nowotworowej lub przy niedokrwieniu kończyn.

Neuromodulacja – polega na wszczepieniu systemów, które wpływają na działanie systemu nerwowego poprzez stymulację prądem elektrycznym lub przez ciągłe podawanie leków. Wskazaniem do zastosowania tej metody są m.in. bóle po nieskutecznym leczeniu operacyjnym kręgosłupa.

Leczenie toksyną botulinową – wstrzykuje się ją podskórnie lub domięśniowo, co powoduje przemijający paraliż mięśnia, w okolice którego została podana. Wskazaniem do zastosowania botuliny są m.in. kręcz karku, czy migrena. Objawy ustępują stopniowo po 1-3 dniach od zaaplikowania i utrzymują się przez kilka miesięcy.

Metody alternatywne, takie jak np. krioterapia miejscowa, akupunktura, masaż, TENS (przezskórna stymulacja nerwów obwodowych), PENS (śródskórna stymulacja nerwów), magnetoterapia, osteopatia, ultradźwięki, kinezyterapia (ćwiczenia gimnastyczne).

Copyright © 2024. MULTI MED. Wszelkie prawa zastrzeżone
Projekt i realizacja: Tworzenie stron internetowych - Jellinek

Chcesz, żebyśmy zadzwonili do Ciebie w 28 sekund?