Główną przyczyną wykonywania badania USG wczesnej ciąży jest udanie się pacjentki do ginekologa, gdy w przewidzianym terminie nie dostała miesiączki.
Wciąż rzadkością jest, aby kobieta planująca ciążę, po uzyskaniu pozytywnego wyniku testu ciążowego, stawiła się u lekarza w celu wykonania pierwszych badań. Jest to błąd, ponieważ badanie ultrasonograficzne we wczesnej ciąży może dostarczyć wiele informacji istotnych dla prawidłowego zaplanowania prowadzenia ciąży, a także pozwala na wykluczenie nieprawidłowości mogących zagrażać zdrowiu i życiu przyszłej mamy.

Kiedy udać się na pierwsze badanie USG?

Przyjmuje się, że pierwsze badanie ultrasonograficzne ciąży powinno się wykonać pomiędzy 6. a 10. tygodniem ciąży. Jego celem jest przede wszystkim potwierdzenie ciąży oraz uwidocznienie akcji serca płodu. USG wczesnej ciąży pozwala również ocenić wstępne etapy rozwoju ciąży, stan kosmówki i owodni, a także umożliwia określenie liczby zarodków. Co istotne, podczas wczesnego badania USG można również wykazać nieprawidłową lokalizację ciąży np. jej umiejscowienie w jajowodzie. Rozpoznanie ciąży pozamacicznej jest bezwzględnym wskazaniem do hospitalizacji pacjentki.

Jak wygląda USG wczesnej ciąży?

Badanie ultrasonograficzne w pierwszych tygodniach ciąży przypomina zwykłe USG ginekologiczne, ponieważ wykonywane jest przy zastosowaniu głowicy dopochwowej. Choć badanie to nie wymaga specjalnych przygotowań, pacjentka powinna przed wizytą opróżnić pęcherz moczowy.

USG wczesnej ciąży przeprowadzane jest na fotelu ginekologicznym. Lekarz wykonujący badanie nakłada na sondę dopochwową osłonkę, pokrywa ją specjalnym żelem, który zmniejsza uczucie dyskomfortu, a następnie delikatnie wsuwa głowicę do pochwy pacjentki. Samo badanie trwa maksymalnie kilkanaście minut i jest całkowicie bezpieczne, zarówno dla przyszłej mamy, jak i dla płodu. Badanie USG wczesnej ciąży stanowi cenne źródło informacji pozwalające na zaplanowanie harmonogramu dalszej opieki, ustalenie częstości i terminów wizyt, w tym kolejnych badań USG.