Rezonans magnetyczny kręgosłupa to doskonałe narzędzie diagnostyczne, które dostarcza informacji niemożliwych do uzyskania inną metodą obrazowania. Jest przy tym bezpieczny i daje dobre wyniki przy rozpoznawaniu źródła bólu.
Jest wiele chorób kręgosłupa, które wykrywa rezonans magnetyczny. Wskazania do przeprowadzenia tego badania pojawiają się zawsze, kiedy poprzednio stosowane metody diagnostyczne nie dostarczyły informacji, na podstawie których lekarz może wydać wiążącą opinię na temat zdrowia pacjenta lub kiedy istnieją jakiekolwiek wątpliwości co do natury i zaawansowania choroby obrazowanej innymi technikami.
Bywa i tak, że podczas obrazowania określonej części kręgosłupa wykrywa się niejako przy okazji inne poważne schorzenia. Na przykład rezonans kręgosłupa szyjnego i głowy może dostarczyć informacji, o tym że pacjenta dotknęła choroba Alzheimera.
Pamiętaj! Istnieją przeciwwskazania do rezonansu magnetycznego (są to m.in. klaustrofobia oraz metalowe elementy w ciele pacjenta np. rozrusznik serca, wkładka domaciczna, sztuczna zastawka serca, implant ślimakowy).
Choroby wykrywane podczas rezonansu magnetycznego kręgosłupa:
- Procesy rozrostowe wewnątrzkanałowe pierwotne lub wtórne – dotyczy to zmian zewnątrz- i wewnątrzrdzeniowych. Badanie dostarczy dokładniejszego obrazu, jeśli wykonywane będzie z użyciem środka kontrastującego.
- Nowotwór struktur tworzących kręgosłup – zmiany pierwotne lub wtórne.
- Zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa – badanie służy nie tylko diagnostyce ale i ocenie stopnia zaawansowania choroby, stopnia i wielkości nacieków i destrukcji tkanki kostnej lub stawowej. Jest pomocne w planowaniu zabiegów chirurgicznych, ponieważ dzięki temu można precyzyjnie określić zasięg zmian chorobowych i zaplanować kształt oraz wielkość przyszłego pola operacyjnego.
- Stany urazowe – badanie umożliwia dokładne zobrazowanie samego miejsca uszkodzenia oraz odcinków sąsiadujących z obszarem, w którym powstały obrażenia. To z kolei dostarcza informacji na temat potencjalnych konsekwencji doznanego urazu i daje szansę na wykrycie ewentualnych mniejszych uszkodzeń, niekoniecznie bezpośrednio przyległych do okolicy na którą działa uraz.
- Wady rozwojowe.
- Choroby krążków międzykręgowych (dyskopatie, przepukliny, wypadnięcia) – rezonans obrazuje nie tylko okolicę, z której pochodzi ból, ale dostarcza też informacji o już istniejących konsekwencjach toczącej się choroby, która dotychczas nie dawała dolegliwości. Badanie to najczęściej dotyczy odcinka lędźwiowego kręgosłupa.
- Stany chorobowe kości – badanie umożliwia określenie charakteru schorzenia: urazowe, zapalne, nowotworowe. W stanach urazowych można obrazować lokalizację, wielkość, liczbę odłamków kostnych oraz ich ułożenie względem rdzenia kręgowego i potencjalny nacisk na sam rdzeń lub worek oponowy. Badanie jest przydatne w diagnostyce i ocenie zmian pierwotnych i wtórnych.
- Zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych – choroba, której jednym z objawów jest sztywność karku, może być zdiagnozowana dzięki badaniu rezonansem. Wyklucza się wtedy zwyrodnieniowy charakter sztywności, a potwierdza pochodzenie infekcyjne.
- Choroby układu krążenia powiązanego z kręgosłupem – rezonans umożliwia wykrycie wad wrodzonych lub nabytych w naczyniach (malformacji, naczyniaków) – w trzonach kręgów, kanale rdzeniowym i w rdzeniu kręgowym.
- Powikłania pooperacyjne – badanie jest standardowo wykorzystywane do monitoringu i oceny tkanek po operacjach kręgosłupa, które zostały przeprowadzone jako leczenie onkologiczne lub likwidujące dyskopatię.
- Rozszczep kręgosłupa u noworodków i dorosłych – dzięki badaniu można określić stopień uszkodzenia to znaczy czy mamy do czynienia z całkowitym rozszczepem kręgosłupa, przepukliną oponową lub oponowo-rdzeniową, bądź jest to tzw. tarń dwudzielna utajona.
